Bu yazımda sizlere Seferihisar’da tarımı anlatmak istedim.
1965 yılıydı. O yıllarda İlçede tütün yetiştiriciliği yapılırdı.Sabah şafak sökerke tütün kırmaya giderdik. Kırdığımız tütünleri bir demir şişle ipe alır kargıya bağlardık.Sonra hirmandalaya asar, kurumasını beklerdik
Yine o yıllarda bir iki yıl sonra bölgede sebzecilik başladıç Halk yavaş yavaş sebze yetiştirmeye karar vermişti. Domates,patlıcan,biber,fasulye, pırasa, kereviz. İzmir haline Sığacık’tan bin kasa sebze giderdi. Yaz aylarında sebze ticareti canlı olurdu.
Seferihisar’da kanto dediğimiz küçük çapta bir sebze halimiz vardı. Belediye Başkanı Rahmi Ergon’du. Onun evlatları Mehmet ve Zeki Ergon abilerimizin işyerine pırasa ve kereviz gönderirdi babam. Ben oturur satışı izlerdim. rahmetli İsak amca kasaları taşırdı.
Manavlar sokağı adı verilen bu sokak şimdi Atatürk Parkı olan yer ve karşı dükkanlarının olduğu ara sokaktı.
Sebzecilik Seferihisar’da oldukça yaygın bir işti. Sığacık’tan bin kasa çıkar dedim ya Seferihisar Merkezden de beş katı çıkardı hergün İzmir haline
Tarım dedik mi sadece sebzecilik değil, önemli bir geçim kaynağımızda süt ineği yetiştiriciliğiydi. Süt kooperatifimiz, mandıralaralarmız. Dağlarımız da koyun ve keçi sürüleri. Babalarımızın balıkçı tekneleri…
Tüm bunlar yöremizin zamanın geçim kaynaklarıydı. Sebze içinde otlar büyüdüğünde babamın arkadaşının çocukları karşılıksız ot yolmaya gelirdi bahçeye. Samimi içten duygular, destek olmak birbirimize. Eğer otları güzel temizlersek bize ödül babamdan okulun karşısında Çetin abinin sinamaya film izlemeye gitmek olurdu.Güzel günlerdi.
Bugün bir işçi çağırırken yevmiye hesapları yapıldığı günlerden çok uzaktı o zamanlar İlçemiz.Tüm bir yaz herkes birbirinin bağına bahçesine koşardı.
Bakmışsınız o telaşlarla yaz geçmiş 14 Ağustos Deniz Bayramı gelmiş. Yöresel bir bayram bu. O gün herkes deniz kenarına gider. Ama hazırlık büyük olurdu. Hadi hazırlayın bir gün önceden doğal patlıcan biberden dolma tenceresini. Akarca ve Azmak sahili dolardı bütün ilçenin insanıyla o gün. Bir şenlikti olurdu o gün.
İşte Seferihisar’da üzerinden yarım yüzyıl geçmiş olan o eski günlerin yaşam felsefesi…
Saygılar sunarım
İrfan Kozan,28.07.2020
