Nerede bir bomba batlasa, bir terör eylemi gerçekleşse düşünmeye başlarım.
Gözümde canlananlar hep aynıdır.
Daha çok küçük yaşlarda ilk duyduğum terör örgütü gelir aklıma. EOKA ve onların davası Enosis.
O kadar küçüktümki o yıllarda ben EOKA’yı yeşil kocaman kafalı korkunç canavarlar sanırdım. Çünkü masum Kıbrıs Türk Halkını katlediyorladı. Başka ne olabilirdi ki.
Sonrra biraz büyüdüm ve bu kez ASALA diye bir terör örgütü türedi. Herhalde 8 yaşlarında falandım. Artık onların yeşil canavarlar olmadığını anlamıştım ama yine masumlar hayatını kaybediyordu.
Terörün yüzü nadil olabilirdi ki?
Çok geçmedi PKK çıktı ortaya. Acıların en büyükleri yaşanıyordu. Bu kez yüzlerini de gösteriyorlardı. Peki ne istiyorlardı?
Lise yıllarıma gelmiştim. Zaman zaman kafam karışıyor. Ne zaman biraz olumlu düşünsem bir olay patliyordu. Bir hemşire, bir öğretmen. Onları neden vuruyorlardı.
Yıllar geçti. Güzel ülkem Türkiyem üzerinde hiç bitmedi hesaplar. Dünyadaki ülkeler teroris ilan etti bu örgütleri ama destek olmayı da ihmal etmedi.
Bir gün bir acı haber. Benim arkadaşım. Mehmet İzdal şehit oldu. O Van’da öğretmendi. Ve onları çok seviyordu. Çünkü o iyi biriydi.
Pazar günü İstiklal Caddesinde patlama meydana geldiğinde bir kadın fotoğrafı yayınlandı. Bombayı bırakan kadın. O fotoğraf benim için sadece aynı çocuklugumdaki gibi bir canavardı. Bakarken başka birşey göremiyordum.
Terörün yüzü. Masum insanlara saldıran bir canavar.
Savaş iki ülkenin silahlı kuvvetleri arasında olur. Gerekirse olur.
Ama masum insanlara saldıranlar sadece canavarlardır.
Bir film sahnesi geliyor aklıma. Canlı bomba olmaya hazırlanan terorist bir din adamına gidiyor. Ve ona yapacağı eylemin günahını soruyor. “Ben davam için parça parça olmaya hazırım. Cennete gidebilir miyim?”
Din adamının cevabı çok net oluyor “Sen canlı bomba olduğunda kaç masum insanın canının gideceğini hesap edebiliyor musun? Bir insanı öldüren, tüm insanlığı öldürmüş sayılır. Sen ise yüzlerce masumun kanına gireceksin. Asla cennete giremezsin. Senin yerin cehennem. Vazgeç ve tövbe et”
Geçtiğimiz pazar günü sadece çoluğu çocuğu ile mutlu bir şekilde gezmeye çıkan masum insanlara bombalı saldırı düzenlendi. Kim yaptıysa kahrolsun.
Masum çocuklar, masum anneler babalar hayatını kaybetti. Binlerce insan travma yaşadı. Yüzlerce insan yaralandı.
Orada bir pazar günü belki elinde balonu, belki pamuk şekeri ile gezen yüzlerce mutlu çocuk.. Bir daha ömürlerince o anı unutamayacak. Hayatta kaldıkları için şanslı olduğunu düşünecek ama unutamayacaklar.
Rüyalarında görecek, sıçrayarak uyanacaklar. Daha öncekilerde de olduğu gibi. Ankara’da, Suruç’ta, Lice’de , Tunceli’de , Atatürk Havalimanı’nda, Adana’da, Sivas’ta, İstanbul’da ve ülkenin bir çok yerinde.
Teröristlerin yüzü ne olabilir ki? Canavardan başka
Masum insanlara yapılan son bulması, tüm dünya insanlarının barış içinde yaşaması dileklerimle…
SEVİL EGE
